Een klein orgaan

De uitslag

Veel mensen kunnen het niet geloven, als ze dan eindelijk de uitslag krijgen. Na jaren van onbegrepen klachten, van ziek-zijn, van een niet ten volle geleefd leven, wordt dan eindelijk bekend wat er aan de hand is. En dan blijkt het om de hypofyse te gaan. Een klein orgaantje, midden in het hoofd. Zo groot als een erwt, heeft de specialist er misschien nog bij gezegd – zo wordt het ook altijd vermeld in de handboeken. Zo’n klein orgaantje, maar zulke grote gevolgen.

Een belangrijk orgaan

Misschien had u nog nooit van de hypofyse gehoord. De hypofyse is nu eenmaal niet een lichaamsdeel dat dagelijks ter sprake komt. Waarschijnlijk weet u nu wat meer over de hypofyse, en is uw verbazing alleen maar groter geworden. Het is werkelijk ongelooflijk wat de hypofyse allemaal regelt in het lichaam, en wat er allemaal mis kan gaan als de hypofyse niet goed werkt.

Opluchting

Behalve verbazing was er waarschijnlijk vooral opluchting toen u de uitslag kreeg. Vaak duurt het vele jaren voordat er een diagnose gesteld kan worden, en het is prettig dat u nu weet wat er met u aan de hand is en dat er begonnen kan worden met behandeling.

“Ik heb een lange weg afgelegd. Het was net of mijn leven pas echt begon op het moment dat ik de uitslag kreeg. Ineens was ik iemand geworden: iemand met een hypofyseaandoening. Niet iemand die maar wat aanmodderde. Alles was ineens duidelijk, de puzzelstukjes vielen in elkaar. Mijn lijden had betekenis gekregen.”

De meeste hypofyseaandoeningen zijn goed te behandelen. Ook dat kan een gevoel van opluchting geven. Veel mensen zijn in eerste instantie bang dat er iets ergers aan de hand is. Ze denken dan aan kanker of aan een kwaadaardige hersentumor.

Wisselende emoties

Tegelijkertijd kan het bericht dat u een hypofyseaandoening heeft ook negatieve gedachten en gevoelens bij u oproepen. U heeft immers te horen gekregen dat u een chronische aandoening heeft. De rest van uw leven bent u afhankelijk van artsen en van medicijnen. Misschien vraagt u zich af waarom juist u ziek bent geworden. Had u iets kunnen doen om deze situatie te voorkomen? En wat betekent het nu eigenlijk voor uw dagelijks leven dat u een hypofyseaandoening heeft?

Allerlei emoties kunnen de kop opsteken: boosheid, verdriet, angst, schuldgevoel… onzekerheid, omdat u aan het begin van een nieuwe, onzekere periode staat. Soms komen er verschillende gevoelens tegelijkertijd op u af, soms wisselen ze elkaar af.

“Woede, dat was het gevoel dat bij mij overheerste. Ik heb zoveel artsen bezocht en er was er geen een bij die aan de hypofyse heeft gedacht. Waarom heeft niemand die link gelegd? Dit heeft me jaren van mijn leven gekost. Mijn leven had zoveel mooier, zoveel beter kunnen zijn.”

Het kan ook gebeuren dat het nieuws langs u heen gaat. Dat u eigenlijk helemaal niets voelt. Het bericht over uw ziekte dringt niet goed door, u kunt niet goed overzien wat de uitslag van de betekenis is. Het besef komt dan later, als u merkt wat het effect van de behandeling is.