Uw collega's inlichten

Er zijn goede redenen om uw collega's te vertellen dat u zonneallergie heeft en wat dit precies betekent.

Waarom?

Ongewenste reacties voorkómen

Uw collega's zullen waarschijnlijk merken dat er iets aan de hand is. Ze zien bijvoorbeeld dat u huiduitslag heeft of veel krabt. U kunt hier uiteenlopende reacties op krijgen.

Onbegrip

Het kan zijn dat uw collega's geen begrip hebben voor uw klachten, omdat ze nog nooit van zonneallergie hebben gehoord. Zij denken dat het wel meevalt, omdat u gewoon naar het werk komt, terwijl u veel last heeft van de jeuk. Dat kan vervelend zijn.

Schrik

Schrik is ook een reactie die kan voorkomen. Sommige mensen denken dat uw huiduitslag besmettelijk is of vinden de roodheid en de bultjes vies. Zij zullen de neiging hebben u uit de weg te gaan.

Het is dus aan te raden uw collega's duidelijk te vertellen wat u precies heeft, omdat er anders misverstanden kunnen ontstaan.

Informeer uw collega's

U kunt zelf veel doen om ongewenste reacties te voorkómen. Zorg er in elk geval voor dat uw collega's weten wat er aan de hand is. Eventueel kunt u anderen de informatie die u hier vindt laten lezen of verwijzen naar de website van de patiëntenvereniging (www.cpld.nl).

Informatie voor uw werkgever en collega's

Met de 5minuteninfo CPLD en werk brengt u uw werkgever en collega's snel en eenvoudig op de hoogte. Beschikbaar op www.cpldenwerk.nl.

Vertel uw collega's over de klachten die bij zonneallergie horen en leg uit hoe u hiermee omgaat. Maak duidelijk dat u zo goed mogelijk probeert om te gaan met uw klachten. Leg ook uit wat u doet om ervoor te zorgen dat uw werk zo min mogelijk onder de klachten te lijden heeft.

Op deze manier kweekt u meer begrip bij uw collega's en zullen er minder snel irritaties ontstaan.

Misverstanden

Er bestaan nogal wat misverstanden en vooroordelen over zonneallergie. Hier volgen reacties die mensen met chronische zonneallergie regelmatig te horen krijgen over hun huidverschijnselen of de behandeling.

  • Er zijn verschillende opmerkingen waar ik af en toe moe van word: 'Ga je lekker mee naar buiten?' en 'Geniet van het mooie weer!' Wat ik ook hoor, omdat ik graag aan lichaamsbeweging wil doen is: 'Ga dan naar de sportschool!!!' Ik weet dat het met de beste intenties wordt gezegd, maar wat ik mis is begrip voor mijn aandoening en voor de gevolgen.
  • Als ik vertel wat zonneallergie inhoudt, is iedereen op zich vol begrip. Toch lijkt niemand te begrijpen dat ik dagelijks, ieder uur, iedere minuut, iedere seconde rekening moet houden met mijn aandoening.
  • Mijn eerste klachten kreeg ik zestien jaar geleden als vrachtwagenchauffeur: huidverbranding in het gezicht en opgezwollen en kapotte handen. Na een jaar van onderzoeken in meerdere ziekenhuizen was de diagnose zonneallergie (CPLD). Dat betekende voor mij dat ik tussen 10.00 uur en 15.00 uur niet meer naar buiten kon, waardoor ik veel in de nacht heb gereden. Ondanks dit verergerden de klachten. Ook kreeg ik last van verbranding door TL-lampen , spaarlampen en mobiele telefoons. Daarbij kreeg ik ook nog darmklachten en bleek ik colitus ulcerosa en CVS (chronische vermoeidheid) te hebben. In het begin vond men het vervelend voor mij, maar toen bleek dat het niet meer over gaat, had ik het idee dat ze mij een zeurpiet vonden. Zo van: 'Je ziet niks dus het is er niet.' Ik ben doorgegaan totdat ik door de vermoeidheid niks meer kon en zelfs verbrandde van de lichttherapie die ik moest ondergaan in het UMC. Uiteindelijk ben ik mijn baan kwijtgeraakt.

Begrip van collega's

Steun van collega's is vaak onmisbaar voor mensen met zonneallergie om goed te kunnen functioneren. Acceptatie en begrip staan op de eerste plaats:

  • Het is heel belangrijk dat leidinggevenden, bedrijfsartsen en collega's rekening houden met de gevolgen die zonneallergie dagelijks met zich meebrengt: eerst nadenken en dan wat zeggen.
  • Ik wil niet alles tig keer hoeven uit te leggen voor anderen dingen regelen.
  • Als collega's goed op je lichaamstaal letten hoeven ze niet steeds dezelfde vragen te stellen, want dit is na jaren zo vermoeiend.
  • Het liefst heb ik dat collega's af en toe met me meedenken. Bijvoorbeeld: vandaag is mijn 4-wekelijkse werkzaterdag. Door mijn aandoening zit ik op een eigen plek zit. De bezetting op deze zaterdagen is minimaal. Ik zit alleen. M'n collega's zitten op een plek voor mij in een groepje bij elkaar en er is werkelijk niemand die zegt: 'Laten we allemaal een aantal plekken opschuiven, zodat Angelien zich niet buitengesloten voelt.' Dit maakt me soms vreselijk moedeloos.