Risicofactoren

Lagere pijndrempel

Het is goed mogelijk dat u daadwerkelijk gevoeliger wordt voor pijn als de pijn lang aanhoudt. Dit verschijnsel heet 'sensitisatie' of 'central sensitization disturbance', een veelvoorkomend mechanisme bij mensen met chronische pijnklachten.

Hierboven legden we al uit dat pijnprikkels via de zenuwen en het ruggenmerg naar de hersenen worden vervoerd, die ervoor zorgen dat u pijn voelt. In de hersenen worden de pijnprikkels verwerkt. Daarbij worden ze verbonden met eerdere ervaringen. Als de hersenen 'weten' dat een bepaalde beweging erg pijnlijk kan zijn, zullen ze extra alert zijn als u die beweging opnieuw maakt. Artsen zeggen wel dat het alarmsysteem van de hersenen op dat moment alerter is dan normaal: ze merken alles op, ook een klein pijntje dat normaal gesproken genegeerd zou worden. De pijnprikkels worden als het ware versterkt omdat de hersenen er speciale aandacht aan besteden.

Dit verschijnsel kan op den duur leiden tot sensitisatie. Dit wil zeggen dat mensen steeds gevoeliger worden voor een pijnprikkel: hun pijndrempel gaat omlaag. Dat betekent dat ze ook eerder hun grens bereiken en van een activiteit afzien vanwege de pijn.

Onzekerheid, angst en onmacht

Bij sensitisatie spelen gevoelens van onzekerheid, angst en onmacht een belangrijke rol. Ze zorgen ervoor dat de hersenen de aandacht snel en voluit op elk pijnsignaal richten, zeker als het om de borststreek gaat: daar is het tenslotte begonnen. Het laat zich goed voorstellen dat mensen bij wie Tietze en costochondritis een chronisch verloop hebben, veel last hebben van juist dit soort gevoelens. Waarom heb ik nog steeds pijn? Is er echt geen ernstige beschadiging of heeft de arts toch iets over het hoofd gezien? En is er dan echt niets dat ik tegen de pijn kan doen?

Het is duidelijk dat dit proces van sensitisatie bij kan dragen aan een negatieve spiraal, omdat de pijn inderdaad een steeds groter deel van het leven inneemt.