Blijvende pijn

Chronische pijn wil zeggen dat u heel geregeld of altijd pijn heeft. U kunt een paar dingen doen om beter met pijn om te leren gaan.

Minder last hebben van uw pijn

blijvende_pijn_IS_000003914078_LargeWe hebben uitgelegd dat de aanpak van chronische pijnklachten zich richt op de gevolgen van de klachten, niet meer op de pijn zelf. Vaak leidt deze aanpak toch tot een verbetering van de pijnklachten. Wel kan het zijn dat er een restant pijn blijft. Maar ook dan valt er nog winst te behalen: door te leren anders – beter - met uw pijn om te gaan, zult u er minder last van hebben. Bovendien maakt u daarmee de kans kleiner dat u opnieuw in een negatieve spiraal terecht komt.

Wat betekent het om 'anders' om te gaan met pijn? We noemen hier een aantal dingen die u kunt doen.

  • Voorkom overbelasting
  • Leer uw lichaam beter gebruiken
  • Leer ontspannen
  • Praat over (de angst voor) pijn

Nog eens: ga pijn niet uit de weg

We hebben eerder al uitgelegd dat het vermijden van pijn een valkuil is. Op korte termijn levert het u winst op (minder pijn), op lange termijn verlies (minder actief, opnieuw pijn of nog meer pijn). Blijf bewust van dit mechanisme en voorkom dat u (opnieuw) in een negatieve spiraal komt.

Pijnvermijding sluipt er gemakkelijk in. Een minder actief leven leidt tot een afname van de belastbaarheid van het lichaam. U wordt minder fit. Uw uithoudingsvermogen neemt af. De conditie van uw spieren en gewrichten wordt slechter. U bereikt bij een activiteit steeds eerder de grens waar u pijn krijgt. En zo ontstaat er een negatieve spiraal. Uiteindelijk kunnen er werkelijk beperkingen ontstaan, bijvoorbeeld dat het niet meer lukt om te fietsen, iets uit een hoog kastje te pakken of een kleinkind op te tillen en te knuffelen.

Blijf dus actief, ondanks de pijn. Misschien moet u een keer een activiteit overslaan, maar laat het bij die ene keer. Laat het uitgangspunt altijd zijn: meedoen.

"Het was een soort trauma... In die eerste maanden heb ik een paar keer zulke vreselijke pijn gehad dat ik overdreven voorzichtig ben gaan bewegen, om in hemelsnaam maar niet die pijn te voelen... Dat voorzichtige is er vervolgens ingeslopen, een gewoonte geworden... Ik moet mijzelf dus soms echt tot de orde roepen: kom op, Anne, durf te leven!..."