Niet de oorzaak aanpakken, maar de gevolgen

Gevolgen aanpakken

De aanpak van chronische pijn richt zich niet meer op de pijn zelf, maar op de gevolgen ervan. Het is immers duidelijk geworden dat de pijn zelf niet goed te behandelen is: u blijft klachten houden. Ondertussen zijn er allerlei nieuwe klachten en problemen bijgekomen, niet door uw Tietze of costochondritis, maar als gevolg van de pijn en uw neiging deze pijn te vermijden. Daar kan wel wat aan worden gedaan.

Maar hoe moet het dan met de pijn?

Het klinkt gek en misschien zelfs beangstigend: dat het niet meer gaat om het aanpakken van de pijn, maar om de gevolgen ervan. Hoe moet het dan met de pijn? Moet u die maar gewoon verdragen? Nee, dat moet u natuurlijk niet. Waar het om gaat is dat het aanpakken van de gevolgen van de pijn effectiever is dan het aanpakken van de pijn zelf. Logisch ook: het zijn juist de gevolgen van uw pijn die hebben geleid tot een negatieve spiraal (steeds meer klachten). Dus: door de gevolgen aan te pakken, doorbreekt u die spiraal. De beste kans om van uw klachten (waaronder de pijn) verlost te worden, is dus: de gevolgen aanpakken.

Kunt u op deze manier echt verlost raken van de pijn? Misschien wel, misschien niet. Sommige mensen hebben dankzij deze aanpak echt geen pijn meer. Anderen houden pijnklachten, al is dat vaak duidelijk minder. In elk geval is het zo dat de pijn en de andere klachten niet meer op de voorgrond staan. Ze horen weliswaar bij uw leven, maar zijn niet meer het belangrijkste.

"Dat vond ik het moeilijkste: loslaten dat er een duidelijke oorzaak voor mijn klachten was en dat die oorzaak behandeld moest worden om van mijn klachten verlost te worden... Het heeft lang geduurd voordat ik begreep dat die duidelijke oorzaak er gewoon niet meer was. Dat mijn pijn een optelsom was geworden van allerlei zaken waarvan de oorspronkelijke oorzaak er maar eentje was, en niet eens de belangrijkste..."